Historia

           Historia szkoły sięga roku 1894, kiedy to na mocy decyzji Inspektora Szkolnego Okręgowego została zorganizowana szkoła jednoklasowa. Jednak poważne przeszkody uniemożliwiały jej funkcjonowanie przez 10 lat. Brak było odpowiedniego budynku do wydzierżawienia, a nowego nie można było zbudować z powodu braków funduszy.

            Do budowy szkoły przystąpiono dopiero w 1902 roku. 16 listopada 1903 roku dzieci po raz pierwszy przekroczyły próg nowej szkoły i uroczyście rozpoczęły naukę. Uczył je Jakub Skwara „zamianowany dekretem c.k. Rady szkolnej okręgowej w Gorlicach tymczasowy nauczyciel z Zagórzan.”

            W pierwszym roku istnienia szkoły uczęszczały do niej dzieci w wieku od 6 do 10 lat. Utworzono z nich dwa oddziały pierwszego stopnia.

            W latach 1903-1910 nauka odbywała się w jednej Sali lekcyjnej, mimo iż wciąż wzrastała ilość uczniów. Niezwykle istotne zmiany organizacyjne przyniósł rok 1910 – wtedy bowiem c.k. Rada szkolna Krajowa zreorganizowała jednoklasową szkołę na dwuklasową, a jej kierownikiem został dotychczasowy nauczyciel Jakub Skwara. W związku z tym zatrudniony został drugi nauczyciel – Bolesław Wąsacz z Libuszy. Uczący w szkole zmieniali się często, niekiedy z przyczyn osobistych.

            W roku 1914, w obliczu trwającej wojny, udało się rozpocząć rok szkolny 1 września, ale już 10 dni później szkoła została zamknięta. Mszanka stała się terenem długich i uciążliwych działań wojennych. Pod koniec maja 1915 roku nauka została wznowiona, jednak nauka w niej była często zawieszana, np. z powodu braku opału, epidemii, powodzi. Dopiero od 1921 roku szkoła mogła funkcjonować normalnie. W 1922 roku szkole została przydzielona biblioteka, której zbiory początkowo liczyły 93 egzemplarze.

            W roku szkolnym 1931/32 do szkoły uczęszczało 138 uczniów, placówka rozwijała się, jej baza była stale poszerzana. W 1936 roku w szkole została zorganizowana półkolonia dla 23 dzieci mających przyjść do szkoły.

            Nauka w roku szkolnym 1939/40 z powodu wybuchu II wojny światowej rozpoczęła się dopiero 1 grudnia. Do szkoły zgłosiło się tylko 52% dzieci zobowiązanych do uczęszczania. Dodatkowo z powodu surowej zimy i braku opału nauka była bardzo często przerywana. W kolejnych latach sytuacja ustabilizowała się. W roku 1941/42 do szkoły uczęszczało 200 uczniów. Nauka odbywała się na 3 zmiany i trwała od godz. 8.00 do 17.00.

            W czasie wojny budynek szkoły został bardzo zniszczony. Zniszczenia dotknęły nie tylko rzeczy materialnych, lecz niestety też sięgnęły moralności ludzi. Mieszkańcy wsi nie potrafili otrząsnąć się z przeżyć wojennych i wykazać aktywnością. Obojętność na potrzeby szkoły, na warunki, w jakich uczyły się ich własne dzieci – to przeszkody, jakie musieli pokonywać nauczyciele w swej codziennej pracy.

            Ciągłą bolączką szkoły była zbyt mała liczba nauczycieli. Dopiero w roku szkolnym 1951/52 po raz pierwszy w historii placówki zatrudnionych zostało 5 nauczycieli. Naukę pobierało wówczas 162 uczniów, którzy uczyli się w trzech klasach. Sytuacja była wręcz dramatyczna. Przez wiele lat dzieci uczyły się w dwóch odległych od siebie budynkach. Dzięki staraniom kierownik szkoły, p. Tatiany Horskiej i p. Jana Wójtowicza powołano Komitet Rozbudowy  Szkoły w Mszance i we wrześniu 1964 r. rozpoczęto wykopy pod fundamenty nowej szkoły.

            Rok 1969 był historycznym rokiem dla mieszkańców Mszanki. W tym roku przypadło bowiem 600-lecie założenia miejscowości przez króla Kazimierza Wielkiego. Oddano też do użytku nowy budynek szkoły. Odtąd nauka mogła odbywać się bez większych problemów.

            W 2003 roku społeczność szkolna obchodziła 100-lecie istnienia szkoły w Mszance.